Redaktorzy numeru: Elżbieta Hałas i Pierpaolo Donati
Paradygmat relacyjny, który ma długą tradycję i składa się z bardzo różnych ujęć, powraca dziś w naukach socjologicznych jako nowy i ożywczy nurt badawczy. Po nadejściu postmodernistycznego rozproszenia i wyczerpaniu rozumiejących i normatywnych konceptualizacji życia społecznego, socjologia relacyjna otwiera nowe perspektywy badawcze i odgrywa kluczową rolę w rekonstrukcji całej dyscypliny, która dzięki odnowie coraz skuteczniej mierzy się z wyzwaniami ery globalizacji. Relacje społeczne należą do najważniejszych koncepcji socjologicznych i zawsze były ujmowane jako konstytutywny element w procesie budowania więzi społecznych. Współczesne myślenie relacyjne przyjmuje, że w ontologicznym, epistemologicznym i fenomenologicznym statusie relacji społecznych zachodzą radykalne zmiany.
Celem niniejszego tomu jest refleksja nad innowacyjnym potencjałem współczesnej teorii relacyjnej w kontekście społeczeństwa, kultury i jednostki. Wiele teorii dotyczących współczesnych zmian społeczno-kulturowych korzysta z ujęć relacyjnych, ale myślenie relacyjne różni się od perspektywy „relacjonistycznej”. Kwestie związane z relacyjnością zostały podjęte przez założyciela tego nowego paradygmatu, Pierpaolo Donatiego, i innych badaczy zainteresowanych zwrotem relacyjnych.