common.pageHeaderLogo.altText67510e4299ee4

Artykuły

Nr 2(11) (2016): Nuda

Nauka a nuda – spojrzenie z perspektywy filozoficznej

  • Dorian Mączka
Przesłane
26 June 2020
Opublikowane
01-11-2016

Abstrakt

W artykule tym staram się przeanalizować obecność fenomenów nudy i znudzenia w nauce i odpowiedzieć tym samym na pytanie, czy nauka musi (bądź czy powinna) być nudna. Przedstawione zostają przykłady z socjologii, antropologii i historii nauki, wskazujące na to, że nuda w istocie niejednokrotnie towarzyszyła zakończonym sukcesem badaniom naukowym. Koncepcja nauki normalnej zaproponowana przez Thomasa Kuhna zostaje użyta do wytłumaczenia obecności nudy w nauce i do argumentacji na rzecz tezy o nierozłączności nudy i zaawansowanych badań. Przeprowadzone rozważania pozwalają sformułować wnioski dotyczące zarówno nudy, jak i nauki. Wbrew temu, co mogłaby sugerować filozofia nauki, istotnym elementem poznawania świata okazują się monotonne, nieinteresujące, przyczynkarskie i nudne badania. Nuda ujawnia tymczasem swoją moc katalizowania zmiany i intelektualnego ruchu. Zauważona zostaje również różnica pomiędzy poczuciem znudzenia i wartości wykonywanego nudnego działania.

Bibliografia

  1. Bachelard G. 2002. Kształtowanie się umysłu naukowego: prz ycz ynek do psychoanaliz y wiedzy obiektywnej, tłum. D. Leszczyński, Słowo/Obraz Terytoria.
  2. Brissett D., Snow R. 1993. Boredom. Where the Future Isn’t, „Symbolic Interaction”, nr 16(3), s. 237–256.
  3. Donnelly K. 2014. On the Boredom of Science: Positional Astronomy in the Nineteenth Century, „The British Journal for the History of Science”, nr 47(3), s. 479–503.
  4. Drabik L. i in., red. 2008. Słownik języka polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  5. Feyerabend P. 1979. Ku pocieszeniu specjalisty, [w:] tegoż, Jak być dobrym empirystą?, tłum. K. Zamiara, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 200– 250.
  6. Feyerabend P. 1985. Science in a Free Society, Verso.
  7. Heidegger M.1992. Die Grundbegriffe der Metaphysik: Welt – Endlichkeit – Einsamkeit, Vittorio Klostermann.
  8. Kierkegaard S. 1982. Albo – albo, t. 1, tłum. J. Iwaszkiewicz, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
  9. Kuhn T. 2009. Struktura rewolucji naukowych, tłum. J. Nowotniak, Wydawnictwo Aletheia.
  10. Latour B., Woolgar S. 1986. Laboratory Life. The Construction of Scientific Facts, Princeton University Press.
  11. Latour B. 2003. Science in Action. How to Follow Scientists and Engineers through Society, Harvard University Press.
  12. Laudan L. 1977. Progress and its Problems. Towards a Theory of Scientific Growth, University of California Press.
  13. Laudan L. 1981. A Problem-solving Approach to Scientific Progress, [w:] Scientific Revolutions, red. I. Hacking, Oxford University Press, s. 144–155.
  14. Popper K. 1970. Normal Science and its Dangers, [w:] Criticism and the Growth of Knowledge, red. I. Lakatos, A. Musgrave, Cambridge University Press, s. 51–58.
  15. Popper K. 2002. Logika odkrycia naukowego, tłum. U. Niklas, Fundacja Aletheia.
  16. Schopenhauer A. 1994. Świat jako wola i przedstawienie, t. 1, tłum. Jan Garewicz, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  17. Svendsen L. 2005. A Philosophy of Boredom, tłum. J. Irons, Reaktion Books.
  18. Toohey P. 2012. Historia nudy, tłum. K. Ciarcińska, Bellona.
  19. Traweek S. 1992. Beamtimes and Lifetimes. The World of High Energy Physicists, Harvard University Press.

Downloads

Download data is not yet available.

Podobne artykuły

31-40 z 80

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.