Herezja artystyczna – herezja socjologiczna, czyli „Manet to ja”: Pierre Bourdieu, „Manet, Une révolution symbolique. Cours au collège de France (1998–2000) suivis d’un manuscrit inachevé de Pierre et Marie-Claire Bourdieu”

Bibliografia

1. Bourdieu P. 1967. Postface, [w:] E. Panofsky, Architecture Gothique et Pensée Scolastique, Minuit, Paris [w niniejszym tomie, s. 163–187].
2. Bourdieu P. 1984. Homo academicus, Édition de Minuit, Paris.
3. Bourdieu P. 1987. L’institutionnalisation de l’anomie, „Les cahiers du Musée national d’art moderne”, 19-20 juin, s. 6–19.
4. Bourdieu P. 1988. L’ontologie politique de Martin Heidegger, Minuit, Paris.
5. Bourdieu P. 2001. Reguły sztuki. Geneza i struktura pola literackiego, tłum. A. Zawadzki, Universitas, Kraków.
6. Bourdieu P. 2004. Esquisse pour une auto-analyse, Liber, Raisonsd’Agir, Paris.
7. Bourdieu P. 2005. Dystynkcja. Społeczna krytyka władz y sądzenia, tłum. P. Biłos, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa.
8. Bourdieu P. 2006. Medytacje pascaliańskie, tłum. K. Wakar, Oficyna Naukowa, Warszawa.
9. Bourdieu P. 2013. Manet. Une révolution symbolique. Cours au collège de France (1998-2000), Raisons d’agir – Seuil, Paris.
10. Bourdieu P. 2012. Sur l’État. Cours au Collège de France (1989-1992), Raisons d’agir – Seuil, Paris.
11. Weber M. 2002. Gospodarka i społeczeńtwo. Zarys socjologii rozumiejącej, tłum. D. Lachowska, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa.
12. Weber M. 2006. Socjologia religii. Dzieła zebrane. Etyka gospodarcza religii światowych, tłum. T. Zatorski, G. Sowinski, D. Motak, Nomos, Kraków."