Odpowiedź na recenzję Krzysztofa Mularskiego

Bibliografia

1. Baczko, B. 1994. Polska czasów „Solidarności”, czyli eksplozja pamięci. W: Tenże, Wyobrażenia społeczne. Warszawa: PWN, s. 202–203.
2. Friszke, A. 1996. Państwo polskie – autonomiczna część imperium. W: Spór o PRL. Kraków: Znak, s. 111.
3. Kuisz, J. 2008a. O pojmowaniu praworządności w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1980-1981. W związku z pracą Adama Lityńskiego. „Czasopismo Prawno-Historyczne” 2/2008.
4. Kuisz, J. 2008b. Porozumienie Gdańskie w polskiej tradycji ustrojowej (zarys problemu). „Studia Iuridica” 48 (2008).
5. Latoszek, M. 2005. „Solidarność”: ruch społeczny, rewolucja czy powstanie?. W: „Solidarność” w imieniu narodu i obywateli. Latoszek M. (red.). Kraków: Arcana, s. 240 i n.
6. Morawski, L. 2003. Pozytywizm „twardy”, pozytywizm „miękki” i pozytywizm martwy. „Ius et Lex” 1/2003.
7. Skąpska, G. 1998. Źródła kultury antylegalizmu. W: Teoria prawa. Filozofia prawa. Współczesne prawo i prawoznawstwo. Toruń: Wydawnictwo UMK.
8. Sobótka, E. 1983. Porozumienia społeczne w systemie prawa pracy. W: Florek L., Gienieczko E. i Sobótka E. Z problematyki rokowań i porozumień zbiorowych pracy, Studia i Materiały IPiSS (zeszyt 7). Warszawa.
9. Stępnień, J. 2008 „Solidarność”: ostatnia konfederacja? W: Lex est Rex in Polonia et in Lithuania… Tradycje prawno-ustrojowe Rzeczypospolitej – doświadczenie i dziedzictwo. Warszawa: DiG.
10. Strzembosz, A. i Stanowska, M. 2005. Sędziowie warszawscy w czasie próby 1981–1988. Warszawa: IPN, s. 293.
11. Wrzesiński, K. 1992. Pozytywizm prawny w Polsce Ludowej: przesłanki teoretyczne a konsekwencje praktyczne. W: Czech B. (red.). Filozofia prawa a tworzenie i stosowanie prawa. Katowice, s. 213–215.
12. Zajadło, J. 2001. Formuła Radbrucha. Filozofia prawa na granicy pozytywizmu prawniczego i prawa natury. Gdańsk: Arche.